Historia zespołu TS Podbeskidzie sięga korzeniami roku 1907 - wtedy to powstał Bielitzer Fussball Klub, przemianowany później na Bielitz-Bialaer Sport Verein (BBSV). Jednym z założycieli był dr Stonawski, który "zarażony" futbolem po powrocie z Wiednia postanowił założyć, wzorem Cracovii i Wisły, drużynę piłkarską. W pierwszych latach działalności klub opanowali Niemcy, decydując o jego kontaktach i aktywności. Mała garstka Polaków dążyła jednak do tego, aby klub stał się środowiskiem polskiego ducha narodowego. Trzeba bowiem nadmienić, że Bielsko zamieszkiwała duża liczba Niemców, w przeciwieństwie do sąsiedniego wówczas miasta Białej, gdzie "dominacja" Polaków nie podlegała dyskusji.
Przeciwnikami bielszczan już w pierwszym okresie były takie drużyny jak Wisła, Cracovia, Diana Katowice czy Admira Wiedeń. W okresie międzywojennym zespół należał do najlepszych na Podbeskidziu, a nawet Śląsku, gdyż grał przez parę lat w I Lidze Śląskiej, a przez pewien czas jego trenerem był eks-reprezentant Polski Jan Kryszkiewicz. W 1925 drużyna z Bielska wzięła udział w pierwszej, historycznej edycji Pucharu Polski. Bielszczanie dochodzą do półfinału rozgrywek w okręgu krakowskim, gdzie na ich drodze staje późniejszy zdobywca trofeum – Wisła Kraków. Kolejna edycja Pucharu Polski odbędzie się dopiero w roku 1950.
Do 1935 roku utrzymywała się niemiecka nazwa klubu, mimo iż jego członkami byli przede wszystkim Polacy. W końcu senator Rudolf Wiesner i jego partyjni podwładni z "Jungdeutsche Partei" nic nie mogli poradzić przeciwko ambitnym poczynaniom polskiego środowiska. W wyborach klubowych zwyciężyli Polacy, a nazwę zmieniono na Bielsko-Bialskie Towarzystwo Sportowe. BBTS zaczął odnosić sukcesy, bijąc ówczesnego Mistrza Polski – Ruch Chorzów 2:1, Cracovię 4:1 i AKS Chorzów 3:2.
W Bielsku gościły też wiedeńskie Vienna i Admira, które tylko zremisowały, nawet słynne „Czerwone Diabły” z Liege musiały uznać wyższość reprezentacji Bielska, opartej głównie na piłkarzach BBTS, przegrywając ostatecznie 1:2. Niestety, nadeszła wojna, która sparaliżowała polskie życie sportowe. W pierwszych szeregach obrońców kraju znaleźli się także sportowcy i działacze BBTS, z których część zginęła w kampanii wrześniowej, inni co ofiarniejsi znaleźli się w więzieniach i obozach koncentracyjnych.
Po II wojnie światowej
Po wojnie trzeba było odbudowywać wszystko od podstaw. Wiosną 1945 roku przystąpiono do reaktywowania Bielsko-Bialskiego Towarzystwa Sportowego. Wybudowano na nowo boisko, stopniowo zaczęto budować i remontować pozostałe obiekty. Po wojnie drużyna walczyła najpierw w A klasie i składała się wyłącznie z miejscowych zawodników.
W międzyczasie do Bielska przyjechała drużyna z absolutnej czołówki europejskiej - słynny budapesztański Kispest z Budaim, Puskasem, Beresem, Bozsikiem i Grosicsem, który rozgromił wcześniej chorzowski AKS 6:1 i pokonał kadrę A 4:0 (reprezentację Polski – nieoficjalną). Musiał się jednak solidnie napracować, by wygrać z jedenastką BBTS, która dość nieoczekiwanie prowadziła już 2:0. Ostateczny wynik, czyli 5:3 dla Węgrów, był mimo wszystko wielkim sukcesem A-klasowej drużyny, która stawiła słynnemu zespołowi niezwykle zacięty opór.
W krajowych rozgrywkach, po zdobyciu mistrzostwa Podokręgu, BBTS walczy ze zmiennym szczęściem w lidze śląskiej. W 1958 roku, po wielu latach wysiłków, drużyna wreszcie zdobywa mistrzostwo ligi śląskiej i rozpoczyna walkę o awans do II ligi. Niestety, porażka w Tarnowie z miejscową Unią 0:1 pogrzebała szanse na awans. Na otarcie łez, w pojedynku o moralny tytuł mistrza Śląska między dwoma zwycięzcami grup, nasza drużyna okazuje się być lepsza od katowickiego Słowiana, wygrywając z nim 2:1. Skład drużyny, która walczyła o awans do II ligi: Koźlik, Budziński, Głowacz, Fajkis, Konior, Kozynacki, Hejosz, Kroczek, Matysik, Koenig, Straub, Stawowy. Od tego czasu klub raz po raz zdobywa mistrzostwo A klasy i raz po raz opuszcza ligę śląską.
BBTS Włókniarz Bielsko-Biała
Na przełomie lat 1964/65 upada sekcja piłkarska Leszczyńskiego Klubu Sportowego, a część działaczy oraz zawodników przechodzi do BBTS, co stanowiło realne wzmocnienie drużyny. Latem 1968 roku dochodzi do połączenia BBTS-u z Włókniarzem Bielsko. Pierwsza drużyna występowała w klasie okręgowej (IV lidze), a druga w A klasie. Od roku 1973 występujemy już w III lidze, zaś w 1976 roku gramy już w nowoutworzonej lidze wojewódzkiej (po utworzeniu województwa bielskiego) - była to IV liga i gramy tam do 1983 roku, z roczną przerwą na występy w III lidze w sezonie 1979/80.
W sezonie 1982/83 BBTS zajął ostatnie miejsce w lidze wojewódzkiej i spadł na 2 lata do klasy A. Do ligi wojewódzkiej wrócił z kolei w roku 1985. Na przełomie lat 80. i 90., z powodu trudnej sytuacji finansowej BBTS-u Włókniarz zaczęto likwidować niektóre sekcje, a niektórym (w gronie których znaleźli się piłkarze) nadano autonomię, co oznaczało praktycznie uniezależnienie się od całego Bielsko-Bialskiego Towarzystwa Sportowego "Włókniarz". Wspominając o historii BBTS-u należy też napisać o trzykrotnych występach w rozgrywkach o Puchar Polski na szczeblu centralnym - w 1978 roku nasza drużyna dotarła do 1/16 finału, gdzie przegrała u siebie z I-ligową Pogonią Szczecin (1:2) dopiero po dogrywce, po mocno kontrowersyjnych decyzjach sędziego. Wcześniej BBTS wyeliminował takie kluby jak: Sandecja Nowy Sącz, ROW Rybnik i Górnik Wałbrzych.
W 1987 roku w II rundzie ulegamy I-ligowej wówczas Jagiellonii Białystok (0:2), a dwa lata później - również w drugiej rundzie - Zagłębiu Sosnowiec (1:4). W 1989 roku ligę wojewódzką zastępuje liga międzywojewódzka (makroregion Opole-Częstochowa-Bielsko-Biała), do której BBTS się "załapuje". W roku 1992 futboliści awansowali do III ligi, grając w składzie: Nolka, Macher, Halama, Wawrzuta, Foltyn, Skoczylas, Kuś, Niemczyk, Dziędziel, Mikołajek, Foryś, Pruski, Czyżewski, Bieniek, Kania, Kisiała, Duleba. Zespół prowadził były zawodnik klubu Ryszard Harężlak. Niestety, już po roku wracamy do IV ligi, gdzie odgrywamy rolę typowego średniaka. Sezon 96/97 BBTS kończy na ostatnim miejscu. Konsekwencją tego było kolejne, ważne posunięcie - 11 lipca 1997 roku dokonano fuzji autonomicznej sekcji piłki nożnej z powstałym w 1995 roku Dzielnicowym Klubem Sportowym (DKS) Komorowice. Klub przyjmuje nazwę BBTS Ceramed Komorowice, ponieważ głównym sponsorem została hurtownia płytek ceramicznych "Ceramed", a siedzibę klubu i miejsce rozgrywania meczów przeniesiono do Komorowic - dzielnicy Bielska. Prezesem klubu został Marian Antonik, dotychczasowy szef DKS-u.
Budowlani
Kolejnym zespołem, który stał się częścią historii TS Podbeskidzie był założony w 1949 roku KS Budowlani Bielsko-Biała. Klub ten powstał w trudnej powojennej sytuacji, kiedy to większa część kraju była odbudowywana i pomagał on integrować środowisko powojennego Bielska. Zespół nie zaistniał szczególnie na arenie krajowej, grając większą część swojej historii w lokalnych ligach. W roku 1994 zmieniono nazwę na BKS [Bielski Klub Sportowy] Inter Bielsko-Biała.
W 1997 roku klub połączył się z rozgrywającym swe mecze w Komorowicach (dzielnica Bielska-Białej) DKS Komorowice. Jednak nie uratowało to Interu przed degradacją z ligi okręgowej, mimo iż drużyna ta odnosiła obiecujące wyniki w rundzie wiosennej. Siedziba klubu oraz całe zaplecze sportowe znajdowało się na ulicy Startowej, gdzie obecnie swoje mecze rozgrywa BTS Rekord.
DKS Komorowice
Dzielnicowy Klub Sportowy Komorowice, najmłodszy ze wszystkich klubów, został powołany w lutym 1995 roku przez lokalnych działaczy (pasjonatów futbolu). W skład zarządu weszli: Marian Antonik (Prezes), Andrzej Kraus, Władysław Hamerlak, Wilhelm Gocek, Jan Krawczyk. W pierwszym sezonie 1995/96 klub posiadał drużynę trampkarzy oraz juniorów grających w C klasie. Podczas kolejnego sezonu, 1996/1997, komorowiczanie zbudowali zespół seniorów, który rozgrywał spotkania w C klasie. W sezonie 1996/1997 w lidze okręgowej znajdowała się bielska drużyna "Inter", która ściśle współpracowała z klubem z Komorowic.
Jej działacze zabiegali o połączenie obydwu drużyn, co stało się zimą 96/97. Po zakończonym sezonie, a dokładniej 11 Lipca 1997, doszło do kolejnej fuzji - tym razem z bardzo zasłużonym BBTS-em Włókniarz Bielsko-Biała. Podczas walnego zgromadzenia delegatów autonomicznej sekcji piłki nożnej BBTS Włókniarz i DKS-Inter Komorowice, podjęto uchwałę o powołaniu "BBTS Ceramed Komorowice".